Vlug!
20 Augustus 2014 | Australië, Perth
"Of je naar Australie toe kunt komen, we hebben wat geblesseerden?" Wauw, wat een topidee! En daar vlogen mijn lief en ik een paar weken na een uitbundige: JA-we-komen-er-aan-email! naar Perth toe. Zo vlug kan het dus gaan. Op weg naar Roel, avontuur, een onbekend continent en kangaroos. Moet wel zeggen dat de eerste drie kangaroo's die we gezien hadden vooral anatomisch te bewonderen waren: ze lagen letterlijk doodstil langs de weg. Platgereden in het donker. Schijnbaar hupsen ze zodra de zon onder gaat, gezellig mee naast de auto om vervolgens een gebedje op te zeggen en een kort moment in de spotlight (fotomoment!) hun Joey te laten zien voordat ze *BAM boem pats* een platte kangaroo zijn geworden. Zo vlug kan het dus gaan.
Waar Gran Canaria het Ameland van Spanje is, voelt Australie onmenselijk groot en ver weg, maar wel met de vibe en luxe van een klein eiland. Strand om de hoek (oppassen dat je niet op dogbeach je picknickkleedje neerlegt..), iedereen is chill en noemt je mate of buddy. Kokosmelk ligt vooraan in de supermarkt en het is hartje winter maar de echte Australiër loopt op blote voeten en in zijn korte broek. Nachtvissen, fietsen langs het strand, koala's spotten of gewoon vier uur rondrijden en niemand tegen komen.
Het is waanzinnig dat ik hier drie maanden mag zijn! En zoals verwacht, Australie maakt het je gemakkelijk. Je verdient een uurloon waar je in Nederland twee keer zo lang voor op je benen mag staan. In de categorie zeg nooit nooit: ik ben officieel scheidsrechter, en ja daar mag je hard om lachen. Die moralen van mij...Zo vlug kan het dus gaan. Om nog iets van waardigheid te behouden weiger ik de sokken tot aan de knie en de bijpassende zwarte rok van het scheidsrechterpakje aan te trekken. En juist daar nemen de waarnemende scheidsrechters elke wedstrijd aanstoot aan: "you got good legs but you need to have high socks on this level buddy". Ik glimlach lief, en vervolgens krijg ik ook nog te horen dat ik op verschillende fluitscherpte en toonhoogte moet gaan blazen HAHA. Little do they know dat umpiren echt niet mijn passie is en dat ik na 5 wedstrijden per weekend alleen maar uitkijk naar mijn Paycheck.
'This level' stelt overigens bijzonder weinig voor. De imports trekken het level van de competitie omhoog, en het is dat Roel de ene na de andere mooie pass geeft, anders had ik me in de spits goed verveeld. We doen het overigens wel goed met onze eerste plaats!
Cesar steelt de show door elke wedstrijd de bal op zijn legguards naar voren te schieten (wat nou scoop?), en traint nu een aantal keepers om hetzelfde te doen, ze noemen het 'The Cesar', just like 'The salad'. Hij noemt zijn mede-keepers 'idiotas'. Geen google translate voor nodig lijkt me. Trouwens: Samenwonen met je spiksplinternieuwe geliefde aan de andere kant van de wereld? Zo vlug kan het dus gaan :-)
Om het tempo er maar in te houden: de tijd gaat hier vlug, heel vlug. Over vier weken zijn we waarschijnlijk weer wereldkampioen en vliegen we terug naar Nederland. Een berg ervaringen rijker en met een kleine kriebel dat we wel graag weer terug willen naar dit waanzinnige eiland. Niet alleen om
onze nieuwe familie weer te zien (we wonen bij de familie Dawson, die ons meer dan waanzinnig in hun armen hebben gesloten) maar ook om meer van Australie te ontdekken. Voorlopig hebben we nog geen vaststaande plannen, maar ik weet inmiddels: dat kan elke dag veranderen!
En juist omdat het zo vlug kan gaan, gaan we er nu nog even heerlijk van genieten.
Liefs, Maike
Waar Gran Canaria het Ameland van Spanje is, voelt Australie onmenselijk groot en ver weg, maar wel met de vibe en luxe van een klein eiland. Strand om de hoek (oppassen dat je niet op dogbeach je picknickkleedje neerlegt..), iedereen is chill en noemt je mate of buddy. Kokosmelk ligt vooraan in de supermarkt en het is hartje winter maar de echte Australiër loopt op blote voeten en in zijn korte broek. Nachtvissen, fietsen langs het strand, koala's spotten of gewoon vier uur rondrijden en niemand tegen komen.
Het is waanzinnig dat ik hier drie maanden mag zijn! En zoals verwacht, Australie maakt het je gemakkelijk. Je verdient een uurloon waar je in Nederland twee keer zo lang voor op je benen mag staan. In de categorie zeg nooit nooit: ik ben officieel scheidsrechter, en ja daar mag je hard om lachen. Die moralen van mij...Zo vlug kan het dus gaan. Om nog iets van waardigheid te behouden weiger ik de sokken tot aan de knie en de bijpassende zwarte rok van het scheidsrechterpakje aan te trekken. En juist daar nemen de waarnemende scheidsrechters elke wedstrijd aanstoot aan: "you got good legs but you need to have high socks on this level buddy". Ik glimlach lief, en vervolgens krijg ik ook nog te horen dat ik op verschillende fluitscherpte en toonhoogte moet gaan blazen HAHA. Little do they know dat umpiren echt niet mijn passie is en dat ik na 5 wedstrijden per weekend alleen maar uitkijk naar mijn Paycheck.
'This level' stelt overigens bijzonder weinig voor. De imports trekken het level van de competitie omhoog, en het is dat Roel de ene na de andere mooie pass geeft, anders had ik me in de spits goed verveeld. We doen het overigens wel goed met onze eerste plaats!
Cesar steelt de show door elke wedstrijd de bal op zijn legguards naar voren te schieten (wat nou scoop?), en traint nu een aantal keepers om hetzelfde te doen, ze noemen het 'The Cesar', just like 'The salad'. Hij noemt zijn mede-keepers 'idiotas'. Geen google translate voor nodig lijkt me. Trouwens: Samenwonen met je spiksplinternieuwe geliefde aan de andere kant van de wereld? Zo vlug kan het dus gaan :-)
Om het tempo er maar in te houden: de tijd gaat hier vlug, heel vlug. Over vier weken zijn we waarschijnlijk weer wereldkampioen en vliegen we terug naar Nederland. Een berg ervaringen rijker en met een kleine kriebel dat we wel graag weer terug willen naar dit waanzinnige eiland. Niet alleen om
onze nieuwe familie weer te zien (we wonen bij de familie Dawson, die ons meer dan waanzinnig in hun armen hebben gesloten) maar ook om meer van Australie te ontdekken. Voorlopig hebben we nog geen vaststaande plannen, maar ik weet inmiddels: dat kan elke dag veranderen!
En juist omdat het zo vlug kan gaan, gaan we er nu nog even heerlijk van genieten.
Liefs, Maike
-
20 Augustus 2014 - 10:50
Lust:
Een vlugge reactie voor ik weer terug de boeken in duik.. Wat een heerlijk verhaal weer! Fijn dat jullie zo genieten van het land, de familie en de idiotas. Dikke kus!! -
20 Augustus 2014 - 11:42
Mama/ Agnes:
Hoi Maike,
Die vier weken zijn zo om, dus maak korte nachten, zodat je meer leef-tijd hebt. Normaal gesproken lopen de Nederlanders in augustus ook in korte broek en op blote voeten, maar het hagelt momenteel hier en zie buiten alleen maar mensen met warme kleren aan auto's met de ruitenwisser op de hoogste stand. Binnen hebben we de verwarming in de avond weer aan. Brrr
Zou leuk zijn als jullie hier van een mooie nazomer kunnen genieten, zodat jullie niet van een winter in een winter terecht komen.
kus,
mama -
20 Augustus 2014 - 12:04
Sandra:
Schat wat heerlijk! En wat mis ik je! En wat ben ik blij voor je! -
20 Augustus 2014 - 17:10
Reintje:
Hey Maike, wat een heerlijk verhaal weer! En wat een geweldige ervaring erbij in jouw rugzak! Zoals Agnes al vertelt is het weer hier erg omgeslagen maar we duimen... Heeeel veel plezier! -
20 Augustus 2014 - 18:43
Paula:
Hey Maike,
Bofkont, want dat kun je wel stellen. Geniet maar lekker en je hoeft vast niet lang na te denken om het land verder te ontdekken. Je hebt in ieder geval wat ervaringsdeskundigen in de familie.
Liefs
Paula en Theo
-
20 Augustus 2014 - 21:00
Simone:
wat kan jij goed schrijven maike! ik heb van je column genoten. nu jij dus genieten van lief, down under en ook van scheidsrechteren. kus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
