Hockeybaan
Door: waarwasek
04 September 2011 | Verenigde Staten, Boston
Het was mijn hobby, iets wat je doet ter ontspanning, als relaxmoment aan het einde van een lange dag studeren en werken. In de avonduren en op zondagmiddag na het uitslapen en na het gebakken eitje met jus d’orange. Ongeveer het vierde onderwerp waar je over spreekt als je je introduceert. Het is een uitkomst als de ander en jij geen raakvlakken hebben kunnen vinden op je naam, woonplaats of studie. Dan is er altijd nog de sport. “Oja en ik zit op hockey.” (Geloof dat ze het in Eindhoven wat serieuzer nemen en zeggen dat ze in hockey zitten.. Maar behalve een werkelijk prachtige snelweg en een te lieve hond met een mensennaam is daar weinig serieus te nemen.)
Hockey is dus helemaal mijn sport sinds ik op mijn negende niet meer bang ben voor de bal. Heb alles bij elkaar zoveel uur op het veld gestaan en net zoveel leuke mensen leren kennen. Vooral de laatste paar jaar besloten nog eens extra de vruchten de plukken van mijn hockeyende bestaan. De teamtripjes naar verschillende landen en verschillen kroegen wat serieuzer genomen en vorig jaar met drie hockeyvriendinnen 5 weken, dankzij onze lievelingssport, door Amerika kunnen reizen.
Maar nu is het anders, mijn leven en dat van mijn 20 teamgenoten en 6 coaches draait al een maand lang om niets anders. Er is geen ruimte voor iets anders. Er is niets naast. Alleen maar dat. Mogelijk gemaakt door een teambudget waar een klein land jaloers op zou zijn heb ik een fulltime werkweek.
Na vier weken hier in Boston nog te weinig van de stad kunnen zien. Want je ritme wordt bepaald door de trainingen en de wedstrijden. Iedereen is gefocussed en gedraagt zich als een professional. Geen macdonalds, cola, drank of drugs (als Nederlander heb ik al twee drugstesten mogen doen. Ja mam, allebei glansrijk gehaald). Als echte hockeynerd vind ik het stiekem heerlijk om me nergens anders druk over te maken. Want er is even niets anders belangrijker dan de juiste press of outlet.
Het is mijn hobby niet meer, het is voor even mijn baan geworden. Ik motiveer mezelf om kwart voor 8 AM, met het slaapzand in mijn ogen terwijl ik sprintjes trek over het veld, door te denken aan alles wat ik ervoor terug krijg. Bij de talrijke baantjes die ik heb gehad ging het precies zo: ‘Over 6 uur mag ik uit dit telefoonpak en heb ik 50 euro verdient.’ Of: ‘nog drie klassen lesgeven en ik ben weer klaar voor vandaag.’ Is dit niet wat iedereen zou willen, van je hobby je baan kunnen maken?
Ik heb vandaag mijn vijfde wedstrijd. Na een 6-1 overwinning afgelopen vrijdag en 2 goaltjes van Mick Jagger (aldus de omroeper) zit de sfeer er goed in! Vandaag tegen Holy Cross en dan… is… eindelijk… pre-season… voorbij!
Dit betekent niet dat ik ontslag neem, dit betekent gewoon dat ik net als de meeste vrouwen in Nederland geen fulltime maar een parttime aanstelling ambieer. Dit betekent dus dat mijn studie gaat beginnen! Dat ik van 3 naar 1 wedstrijden per week ga. Dat ik elke dag -maar- van 1 tot 4 training heb.. Dat ik meer vrije tijd heb. Dat ik weer een leven heb. Dat ik de voorbereiding gehad heb en dat hockey gewoon weer naar plaats vier in mijn leven zal verschuiven!
De benefits, die blijven gelukkig gewoon. En ik hou nog steeds van hockey, maar dan als bijbaan.
liefs,
Maike
Hockey is dus helemaal mijn sport sinds ik op mijn negende niet meer bang ben voor de bal. Heb alles bij elkaar zoveel uur op het veld gestaan en net zoveel leuke mensen leren kennen. Vooral de laatste paar jaar besloten nog eens extra de vruchten de plukken van mijn hockeyende bestaan. De teamtripjes naar verschillende landen en verschillen kroegen wat serieuzer genomen en vorig jaar met drie hockeyvriendinnen 5 weken, dankzij onze lievelingssport, door Amerika kunnen reizen.
Maar nu is het anders, mijn leven en dat van mijn 20 teamgenoten en 6 coaches draait al een maand lang om niets anders. Er is geen ruimte voor iets anders. Er is niets naast. Alleen maar dat. Mogelijk gemaakt door een teambudget waar een klein land jaloers op zou zijn heb ik een fulltime werkweek.
Na vier weken hier in Boston nog te weinig van de stad kunnen zien. Want je ritme wordt bepaald door de trainingen en de wedstrijden. Iedereen is gefocussed en gedraagt zich als een professional. Geen macdonalds, cola, drank of drugs (als Nederlander heb ik al twee drugstesten mogen doen. Ja mam, allebei glansrijk gehaald). Als echte hockeynerd vind ik het stiekem heerlijk om me nergens anders druk over te maken. Want er is even niets anders belangrijker dan de juiste press of outlet.
Het is mijn hobby niet meer, het is voor even mijn baan geworden. Ik motiveer mezelf om kwart voor 8 AM, met het slaapzand in mijn ogen terwijl ik sprintjes trek over het veld, door te denken aan alles wat ik ervoor terug krijg. Bij de talrijke baantjes die ik heb gehad ging het precies zo: ‘Over 6 uur mag ik uit dit telefoonpak en heb ik 50 euro verdient.’ Of: ‘nog drie klassen lesgeven en ik ben weer klaar voor vandaag.’ Is dit niet wat iedereen zou willen, van je hobby je baan kunnen maken?
Ik heb vandaag mijn vijfde wedstrijd. Na een 6-1 overwinning afgelopen vrijdag en 2 goaltjes van Mick Jagger (aldus de omroeper) zit de sfeer er goed in! Vandaag tegen Holy Cross en dan… is… eindelijk… pre-season… voorbij!
Dit betekent niet dat ik ontslag neem, dit betekent gewoon dat ik net als de meeste vrouwen in Nederland geen fulltime maar een parttime aanstelling ambieer. Dit betekent dus dat mijn studie gaat beginnen! Dat ik van 3 naar 1 wedstrijden per week ga. Dat ik elke dag -maar- van 1 tot 4 training heb.. Dat ik meer vrije tijd heb. Dat ik weer een leven heb. Dat ik de voorbereiding gehad heb en dat hockey gewoon weer naar plaats vier in mijn leven zal verschuiven!
De benefits, die blijven gelukkig gewoon. En ik hou nog steeds van hockey, maar dan als bijbaan.
liefs,
Maike
-
04 September 2011 - 13:31
Jurgen:
Je kan ook als journalist aan de slag na je hockey carriere ;) Keihard dat je nu al een bijnaam hebt gekregen daar had ruud van nistelrooy als 'fan the man' vier jaar voor nodig, baas boven baas zullen we maar zeggen, je krijgt de groetjes van de familie! -
04 September 2011 - 14:17
Mama:
Je klinkt moe maar voldaan. Blijf je lekker verbazen en neem alles wat goed is mee terug naar Nederland en laat de rest daar. Ik dacht dat 'black flies' weg meppen je grootste hobby was? Ik heb je tenminste heel veel zwaaioefeningen zien doen in de 3,5 weken dat we met je rond toerden. Of is dit gezakt naar plaats 5? -
04 September 2011 - 14:58
Anne Marieke:
Wow, klinkt als een hele drukke baan! Nog een hele fijne tijd daar en probeer ook wat van de stad te zien :) -
04 September 2011 - 15:28
Sandra:
Yeeh wat klinkt dat goed! Was beetje bang dat het te veel zou worden, maar zo goed dat je er zo positief naar kijkt en er van geniet. Ik mis je. Net lekker met Saar koffie zitten drinken en we hebben lekker over je gekletst :D.
Ben benieuwd naar hoe school is! Wat voor vakken ga je volgen?
kus! -
05 September 2011 - 08:23
Marijke:
Wat kun jij goed schrijven!! Maik serieus als die geweldige hockeycarriere voorbij is, omdat je oud en kreupel bent, kun je daar nog eens je geld mee gaan verdienen!
Kleine kanttekening uiteraard: in Eindhoven zitten we ook op hockey, maar soms ook onder hockey. En een niet zo serieus leven (lees: in je zelfgemaakte witte overal over straat hossen) is soms zo gek nog niet ;)
Misschien als je terugkomt kun je ook nog een carrière als rugbyvrouw beginnen nu je zo gespierd wordt ;) Mail je vanavond!
XXX -
05 September 2011 - 19:32
Grote Broer:
hahaha geen Mc donalds, geen cola een drank. Doet me denken aanmiss congeniality :) die missverkiezin maar iedereen dan alleen gezond eet :) maar of course komt die miss congeniality dan met pizza's en bergen drank & de rest is jaloers :)
Nou zusje ik zie een taak voor je :P
nou have fun en suc6 mick jagger.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
